Magdalena Kowalska, Prière litanique – litanie poétique. Les paraphrases françaises jusqu’au xixe siècle, „Romanica Olomucensia” 29 (2017), nr 2.
W artykule zostały zbadane: La letanie, pochodząca z brewiarza dla diecezji Evreux, parafraza Le pèlerinage de mariage, Paraphrase des Litanies de la Vierge Marie Martiala de Brives (1653), Litanies de la Sainte Vierge, ou de Lorette. Traduites en vers français, et paraphrasées en forme d’ode sacrée (1837) napisane przez Marie-Louis-Auguste Demartin du Tyrac Marcellus oraz Les Litanies de Satan Charles’a Baudelaire’a. Pada pytanie, czy można wyróżnić najbardziej typowe metody przekształcania formy liturgicznej w literacką. Litanie poetyckie przyjmują formy stroficzne, co pociąga za sobą rozciągnięcie wezwania, wpisanego w układ rymów, jak również odwlekanie prośby do końca każdej strofy zamiast powtarzania go w klauzuli każdego wersu. W trakcie analizy każdego z utworów podejmowane są też kwestie tożsamości (indywidualnej lub wspólnotowej ) autora modlitwy, budowy i porządku dwóch podstawowych litanijnych komponentów: inwokacji i suplikacji oraz oddziaływania ze strony form łacińskich.
Wolny dostęp do artykułu na stronie internetowej czasopisma.